Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ένας συχνός καρκίνος. Αποτελεί τον συχνότερο γυναικολογικό καρκίνο (εξαιρουμένου του καρκίνου του μαστού) που προσβάλλει το ενδομήτριο, δηλαδή τον ιστό που επενδύει το εσωτερικό της μήτρας. Εμφανίζεται γενικά σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, με μέση ηλικία διάγνωσης τα 60-62 χρόνια.

Οι Γυναικολόγοι Χειρουργοί – Ογκολόγοι του Κέντρου μας, Δρ. Ανδρέας Καβαλλάρης και Δημήτριος Ζυγούρης, για την αντιμετώπιση καρκίνου του Ενδομητρίου της μήτρας, εφαρμόζουν καινοτόμες τεχνικές, όπως:

Αναλυτικά για την πάθηση:

Αιτιολογικοί Παράγοντες κινδύνου του καρκίνου του ενδομητρίου

Η πραγματική αιτία του καρκίνου του ενδομητρίου είναι άγνωστη. Πολλοί από τους παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη όγκου στη μήτρα συνδέονται με την αυξημένη παραγωγή οιστρογόνων σε αυτήν. Έτσι, αυξημένη συχνότητα παρατηρείται:

Σε γυναίκες που κάνουν θεραπεία με αντιοιστρογόνα για καρκίνο μαστού (τα αντιοιστρογόνα σταματούν την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού, ενώ αντίθετα έχουν οιστρογονική επίδραση στη μήτρα. Βέβαια, η πιθανότητα να αναπτυχθεί καρκίνος στο ενδομήτριο είναι μικρή σε σχέση με αυτό που προσφέρει η θεραπεία αυτή στο μαστό της γυναίκας.

Πιθανά συμπτώματα που μπορεί να κρύβουν καρκίνο της μήτρας

Διάγνωση

Τυπολογία

Οι καρκίνοι του ενδομητρίου είναι όλοι αδενοκαρκινώματα. Ο πιο συχνός που καλύπτει το 75-80% των περιπτώσεων, είναι το ενδομητροειδές αδενοκαρκίνωμα. Λιγότερο συχνοί μα περισσότερο επιθετικοί, είναι τα ορμογόνα κονδυλοματικά αδενοκαρκινώματα και τα αδενοκαρκινώματα με κύτταρα διαυγή που αποτελούν το 10 και το 4-5% όλων των καρκίνων του ενδομητρίου. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις πρόκειται για μικτές μορφές.

Υπάρχουν δύο τύποι καρκίνου της μήτρας:

Iστολογική διαφοροποίηση του όγκου, Grading (G1–G3)

Η διαβάθμιση (grading) αναφέρεται στη μικροσκοπική παθολογοανατομική εικόνα του όγκου και δηλώνει το βαθμό διαφοροποίησης των νεοπλασματικών κυτταρων και ομοιότητάς των προς τα κύτταρα του ιστού προέλευσης – σε όρους π.χ. μορφολογίας του πυρήνα ή ιστολογικής αρχιτεκτονικής. Όσο πιο φτωχή η διαφοροποίηση ενός όγκου (G3), τόσο υψηλότερος βαθμός του αποδίδεται, κάτι που κατα κανόνα προοιωνίζει και επιθετικότερη βιολογική συμπεριφορά.

Η ταξινόμηση του καρκίνου του ενδομητρίου της μήτρας σε στάδια διευκολύνει την πρόγνωση και την επιλογή της θεραπείας.

Τα στάδια αυτά είναι:

Θεραπείες

Για την επιλογή της καταλληλότερης θεραπευτικής αγωγής πρέπει να λαμβάνονται και οι παράμετροι που θεωρούνται σήμερα σημαντικές, όπως η ηλικία της ασθενούς, η γενική υγεία και το ιατρικό ιστορικό της ασθενούς, η επιθυμία της για τεκνοποίηση, το στάδιο της νόσου και η διαφοροποίηση του όγκου (Grading).

Αναλόγως του σταδίου, οι θεραπείες περιλαμβάνουν:

ΣΤΑΔΙΟ IA (Figo pT1a): Η αφαίρεση της μήτρας καθώς και των σαλπίγγων και ωοθηκών αποτελεί την πιο συχνή μορφή θεραπευτικής αντιμετώπισης στον καρκίνο του ενδομητρίου σταδίου 1. (Figo Ia, G1, G2.) τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης είναι πολύ καλά, Αναφέρονται ποσοστά πενταετούς επιβίωσης έως και 95%.

Η χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί θεμέλιο λίθο της αντιμετώπισης του καρκίνου του ενδομητρίου.

Η λαπαροσκοπική χειρουργική μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για την αντιμετώπιση της νόσου είτε για τη σταδιοποίησή της, την επιβεβαίωση δηλαδή του σταδίου και της έκτασής της. Οι δυνατότητες και η εμπειρία της χειρουργικής ομάδας είναι καθοριστικοί παράγοντες για την εφαρμογή λαπαροσκοπικών τεχνικών στη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου της μήτρας.

Δείτε αναλυτικά για την ολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή με λεμφαδενικό καθαρισμό για τον καρκίνο του ενδομητρίου

Άλλες θεραπείες

Η ακτινοθεραπεία αποτελεί χορήγηση ακτινών υψηλής ενέργειας σε θέση να σκοτώσουν τα κακοήθη κύτταρα. Αποτελεί μια θεραπεία που δεν προκαλεί πόνο, η οποία έχει το πλεονέκτημα να εμπλέκει όχι μόνο τη μήτρα, αλλά και τις γύρω περιοχές οι οποίες μπορεί να έχουν προσβληθεί ενδεχομένως από καρκίνο. Η πηγή των ακτινών μπορεί να είναι και εξωτερική και εσωτερική. Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε για βραχυθεραπεία, μια νέα τεχνική που προβλέπει την εισαγωγή στη μήτρα της ασθενούς μικρών «αυγών» που εκπέμπουν ακτίνες. Η πιθανότητα έκθεσης σε ακτινοθεραπεία επιτρέπει σε μερικές ασθενείς να διατηρήσουν τα γενετικά τους όργανα, έτσι ώστε να μη χάσουν τη δυνατότητα να κάνουν παιδιά.