Θεμελιώδης σημασίας για την εξέλιξη των ωοθηκών, έχει η πρώτη χειρουργική επέμβαση στην οποία θα υποβληθεί η ασθενής. Διεθνώς τέτοιες επεμβάσεις πραγματοποιούνται από εξειδικευμένους Γυναικολόγους – Ογκολόγους, όπως η ομάδα του Κέντρου Καινοτόμας Γυναικολογικής Χειρουργικής.

Χειρουργική διαδικασία:

Με τη Λαπαροσκόπηση κρίνεται η περίπτωση της κάθε ασθενούς ξεχωριστά, το στάδιο και η επέκταση της νόσου. Σε περίπτωση που η πρωτογενής κυτταρομείωση- ογκομείωση είναι δυνατή, πραγματοποιείται. Εάν δεν είναι δυνατή, τότε η ασθενής μπορεί σχεδόν άμεσα να προχωρήσει στην νεοεπικουρική χημειοθεραπεία και σε δεύτερο χρόνο, στην χειρουργική επέμβαση.

Ο στόχος του πρωτογενούς χειρουργείου είναι να εξαιρεθεί πλήρως η νόσος, γεγονός το οποίο οδηγεί πολλές φορές τον χειρουργό σε εκτεταμένα χειρουργεία με εξαίρεση διαφόρων ενδοκοιλιακών οργάνων (multiorgan resection). Κατά τη διάρκεια της επέμβασης εξαιρείται ο πρωτοπαθής όγκος στην ωοθήκη και μετά από ταχεία βιοψία αποφασίζεται μια περισσότερο ριζική επέμβαση.

Αφαιρείται η μήτρα με τα εξαρτήματά της, το επίπλουν, αφαιρούνται οι ωοθηκικοί σύνδεσμοι, γίνεται σκωληκοειδεκτομή (αναλόγως του κυτταρικού τύπου) και, στη συνέχεια, γίνεται λεμφαδενικός καθαρισμός στην περιοχή της πυέλου (πυελική λεμφαδενεκτομή), καθώς και γύρω από την αορτή (πάρα-αορτική λεμφαδενεκτομή). Αυτές είναι οι περιοχές στις οποίες παρατηρούνται συχνότερα μεταστάσεις και είναι απαραίτητη η αφαίρεσή τους, ακόμα κι αν στον προεγχειρητικό έλεγχο δεν έχει διαπιστωθεί κάτι τέτοιο. Επίσης, είναι απαραίτητη η διενέργεια εντερεκτομής, σε περίπτωση διήθησης εντέρων και η αφαίρεση περιτόναιου, με απώτερο σκοπό την πλήρη εξαίρεση του όγκου.

Αναλόγως του σταδίου, ο θεραπευτικός σχεδιασμός εξατομικεύεται για κάθε ασθενή και αποφασίζεται από μία επιστημονική ομάδα ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων (Ογκολογικό Συμβούλιο). Σε εξειδικευμένα ογκολογικά κέντρα παρέχεται η δυνατότητα σε νεαρές ασθενείς με καρκίνο ωοθηκών και κάτω από αυστηρά κριτήρια, να διατηρήσουν την αναπαραγωγική τους ικανότητα.

Μελέτες έχουν αποδείξει ότι η πλήρης αφαίρεση των καρκινικών βλαβών στο 1ο χειρουργείο μεγιστοποιεί την συνολική επιβίωση και την αποτελεσματικότητα της Χ.Μ.Θ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία συμπληρώνεται με επικουρική χημειοθεραπεία (Χ.Μ.Θ) μετά το χειρουργείο. Αντίθετα, η παραμονή εστιών μετά το χειρουργείο μειώνει σημαντικά τα ποσοστά επιβίωσης και πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιπλέον δόσεις Χ.Μ.Θ.

Η πλήρης κυτταρομειωτική επέμβαση, η χρήση επικουρικής και νεοεπικουρικής χημειοθεραπείας καθώς και οι στοχευμένες θεραπείες αποτελούν αυτή τη στιγμή τα κατάλληλα όπλα για την αντιμετώπιση του καρκίνου των ωοθηκών και έχουν καταφέρει να βελτιώσουν κατά πολύ την επιβίωση των ασθενών τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και σε περίπτωση υποτροπής της νόσου, η χειρουργική προσέγγιση αλλά και η χρήση χημειοθεραπείας δεύτερης γραμμής αποτελούν ρεαλιστικές επιλογές που μπορεί να βελτιώσουν το προσδόκιμο επιβίωσης.

Δεδομένου ότι ο καρκίνος των ωοθηκών θεωρείται συστηματική νόσος, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες για την εξατομικευμένη αντιμετώπιση των ασθενών ανάλογα με το γενετικό τους προφίλ. Οι έρευνες αυτές έχουν ήδη αποδώσει με αποτέλεσμα την παραγωγή στοχευμένων θεραπειών οι οποίες χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο.

Πλήρης ογκομείωση καρκίνου Ωοθηκών